اثربخشی آموزش رویکرد ارتقای بهبودی ذهن‌آگاه محور به شیوة گروهی بر واکنش‌پذیری شناختی نسبت به خلق غمگین و اضطراب مرتبط با درد در بیماران دارای درد مزمن

چکیده:زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش رویکرد ارتقای بهبودی ذهن‌آگاه محور به شیوةگروهی بر کاهش واکنش‌پذیری شناختی نسبت به خلق غمگین و اضطراب مرتبط با درد در بیماران مبتلا به درد مزمن انجام گرفت.روش کار: این پژوهش به‌صورت نیمه‌آزمایشی با پیش‌آزمون_پس‌آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه‌آماری مورد مطالعه شامل همة بیماران مبتلا به درد مزمن مراجعه کننده به مراکز درمانی (بیمارستان‌های دارای درمانگاه‌های تخصصی طب فیزیکی، و ارتوپدی) شهر اهواز در تابستان 1397 است. 30 فرد مبتلا به درد مزمن از طریق فراخوان و به شیوه داوطلبانه بر اساس تشخیص پزشک متخصص انتخاب شدند و به دو گروه آزمایش (15نفر) و کنترل (15 نفر) به‌صورت تصادفی گمارش شدند. از هر دو گروه پیش‌آزمون گرفته شد. اعضای گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 120 دقیقه‌ای تحت آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد ارتقای بهبودی ذهن‌آگاه محور قرار گرفتند واعضای گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش شامل شاخص تجدیدنظر شده حساسیت در برابر افسردگی لیدن_تجدیدنظر شده(LEIDS_R) و مقیاس نشانگان اضطراب مرتبط با درد(PASS) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس چندمتغیره (با نرم افزار SPSS 21) استفاده گردید. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری با سطح معناداری (0001/0≥P) نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه در مرحلة پس‌آزمون وجود دارد که نشان‌دهندة اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر ارتقای بهبودی ذهن‌آگاه محور بر واکنش‌پذیری شناختی نسبت به خلق غمگین و اضطراب مرتبط با درد در بیماران مبتلا به درد مزمن است. نتیجه گیری: از این مطالعه می‌توان نتیجه گرفت که آموزش گروهی مبتنی بر ارتقای بهبودی ذهن‌آگاه محور می‌تواند رویکردی مناسب برای کاهش واکنش‌پذیری شناختی نسبت به خلق غمگین و اضطراب مرتبط با درد در بیماران مبتلا به درد مزمن باشد.